شما را...

شما را....تو را....این روزها....

 هنوز هم  با گیره ای در خیال آن شبها  آویخته ام....

اما پایین تر از چشم ....

در  انحنای خشکی ... 

 بر گسترده ی صورتت ....دریا هیچ ....

تمام کوششم این تکرار است: 

ای سیب سبز ترش !

 مداد غریبه ات  حادثه روزهای بهار  را در سخره سکوت من می شکند  ... 

بی آنکه بفهمد دلتنگی ام در لابلای زلفهای پیچیده ات " هدیه " ای آشفته است.....